Rezygnacja z Estońskiego CIT-u

W piśmie z dnia z dnia 22 sierpnia 2022 r. znak 0111-KDIB1-1.4010.112.2022.1.BS, uznano, że co do zasady Estoński CIT wybiera się na okresy czteroletnie. Podatnik może również w dowolnym momencie zrezygnować z tej formy opodatkowania, na podstawie art. 28I ust. 1 pkt 1 ustawy CIT. Warunkiem jest jednak to, aby rezygnacja nastąpiła z końcem roku obrotowego (podatkowego). Nie jest dopuszczalna rezygnacja z ryczałtu w trakcie trwającego roku obrotowego (podatkowego).

Wskazany w interpretacji art. 28l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zmienił brzmienie z dniem 1 stycznia 2022 r. Obecnie z jego treści wynika, że podatnik opodatkowany ryczałtem traci prawo do tego opodatkowania z końcem roku podatkowego okresu, o którym mowa w art. 28f ust. 1 albo 2 – w przypadku, gdy podatnik złoży informację o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem. Ustawodawca usunął z przepisu słowo „ostatniego”, co – zdaniem dyrektora KIS – ma istotne znaczenie. Oznacza, że spółka może zrezygnować z Estońskiego CIT z końcem każdego roku podatkowego przypadającego na czteroletni okres, na jaki co do zasady wybiera się tę formę opodatkowania. Ważne jest tylko, aby nie zrezygnować w trakcie trwającego roku podatkowego.

Tożsamo sprawę wyjaśniało Ministerstwo Finansów w ,,Przewodniku po ryczałcie od spółek” z dnia 23 grudnia 2021 gdzie zapisano, że: „(…) nowy reżim opodatkowania, jak przewiduje art. 28f ustawy o CIT, wybierany jest na okresy czteroletnie. Po zakończeniu okresu czteroletniego, jeśli podatnik spełnia warunki ustawowe, może kontynuować rozliczenia zgodnie z przepisami rozdziału 6b ustawy o CIT w kolejnym okresie czteroletnim.” Podatnik może również w dowolnym momencie zrezygnować z tej formy opodatkowania na podstawie art. 28l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Warunkiem jest jednak to, aby rezygnacja nastąpiła z końcem roku obrotowego (podatkowego). Nie jest dopuszczalna rezygnacja z ryczałtu w trakcie trwającego roku obrotowego (podatkowego).

Pomimo braku zmiany przepisów, w odpowiedzi udzielonej przez MF w dniu 19 sierpnia 2022 r. na interpelację poselską nr 35017 stwierdzono, że: w myśl art. 28f ust. 1 ustawy CIT podatnik wybiera opodatkowanie ryczałtem na okres bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych, które obowiązany jest wskazać w zawiadomieniu ZAW-RD. Okres opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek wskazany w zawiadomieniu ZAW-RD jest okresem minimalnym.

Może on ulec wydłużeniu m.in. na skutek zmiany roku obrotowego w trakcie okresu opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, który został wskazany w zawiadomieniu ZAW-RD, lecz nie może on ulec skróceniu. Powyższe wynika z faktu, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 24 września 1994 r. o rachunkowości, rokiem obrotowym jest okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, a w przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy.

Bez względu na termin rezygnacji z CIT Estońskiego należy pamiętać, że podjęcie takiej decyzji będzie skutkować koniecznością zapłaty podatku od tzw. różnic przejściowych – jeśli rzecz jasna takie wystąpiły. Przed wejściem w reżim CIT Estońskiego spółka jest bowiem zobowiązana do dokonania tzw. korekty wstępnej i ustalenia dochodu do opodatkowania z tego tytułu. Podatku od tzw. różnic nie trzeba jednak płacić, jeżeli spółka będzie korzystać z tej formy opodatkowana przez podstawowy okres minimalny, czyli 4 kolejne lata podatkowe.

Zachowanie 4-letniego okresu może być również istotne dla spółek, które przed wejściem w Estoński CIT miały nierozliczoną stratę podatkową. W takim przypadku istnieje bowiem możliwość rozliczenia straty z dochodem uzyskanym w okresie 2 lat bezpośrednio poprzedzających wejście w CIT Estoński. Wcześniejsze, czyli przed upływem 4 lat, wyjście z CIT Estońskiego będzie się wiązać z koniecznością zwrotu z odsetkami odliczonego wcześniej podatku.